Pipes garrapinyades


 De tant en tant garrapinyem ametlles o avellanes però mai ho havíem fet amb pipes i, ves per on, les hem trobat boníssimes i tant o més addictives. Són perfectes per a fer un detall o per posar-les en una sobretaula o per fer-ne paperines i anar picant...
Com les fem?  Exactament igual que garrapinyem ametlles o avellanes... us ho explico😉


Necessitem:

  • 200 g de pipes crues
  • 100 g de sucre
  • 50 ml d'aigua

Es posen les pipes, el sucre i l'aigua en un cassó. 
Es posa al foc i es deixa coure fins que la barreja d'aigua i sucre comenci a espessir una mica. 
La textura del sucre anirà  canviant, es torna una mica granulosa, és el moment de posar-hi les pipes i anar remenant enèrgicament. 
El sucre es va enganxant a les pipes, i  a foc ben baix, anem remenant fins que les pipes s'hagin torrat  una mica. 
Les traiem del foc, les escampem damunt un paper sulfuritzat perquè es refredin i ja ens les podem menjar, embossar, regalar...

Comentaris

  1. Qué idea mas buena, me encantan las pipas y seguro que así preparadas son una delicia, la pongo en práctica a la de ya.
    Un abrazo.

    ResponElimina
  2. Yo las probé en un puesto de la feria hace un par de años, antes del bicho ya se sabe, y me encantaron, verdaderamente son adictivas, como lo deben ser las que nos traes. Las pienso hacer por supuesto.
    Un beso

    ResponElimina
  3. Una idea genial! Crec que ens encantaràn a casa també!
    Petons,
    Palmira

    ResponElimina
  4. Crec que demà en faré! No es massa complicat i tinc un marit molt fan de les pipes!!!

    ResponElimina
  5. Hola Gloria. He comido las almendras de esta forma pero nunca imaginé que las pipas se pudieran hacer igual. Ahora me he aficionado a las pipas jj, pero con cáscara jj, son más entretenidas y comes menos que por todo hay que mirar.
    De lo que si estoy seguro es de que tienen que ser una tentación. Vamos que dejaría el recipiente donde las tuvieras limpio como una patena.
    Por cierto y hablando de otro tema. Donde suelo tomar el vermú llego un día lo pido y noto su sabor distinto, no es que sea un entendido en vermú jj pero el paladar se hace. Le pregunto que si lo han cambiado y me dice que sí, que es de otra marca. Total que por curiosidad entro a ver de donde es y qué casualidad es de Reus jj. Enseguida me acordé de ti jj.
    No digo la marca para que no me digan que hago propaganda jj, aunque nunca recibo nada jj, seguro que la conoces pero te diré que me ha gustado mucho.
    Un abrazo.

    ResponElimina
  6. Una idea fantàstica ¡¡¡¡ per fer turrons amb pipes garrapinyades i xocolata negra.... T'han quedat perfectes. Petons.

    ResponElimina
  7. Las pipas o pepitas son parte de mi snack semanal favorito, pero no las he preparado garampinadas, que ricas tienen que estar!
    Besos

    ResponElimina
  8. Alguna vez las he comido pero nunca me ha dado por hacerlas, así que me guardo tu receta, porque veo que es bien sencillo y quedan de miedo, aunque ese es precisamente el peligro, que están demasiado ricas y no sabes cuando parar de comerlas jajaja

    Petons!

    ResponElimina
  9. Què originals, Glòria! Jo no m'he atrevit mai a garrapinyar res...ni avellanes, ni ametlles ni nous. Hauré de posar-hi remei!
    Una abraçada,
    Olga

    ResponElimina

Publica un comentari a l'entrada

Si sou per aquí i em voleu dir alguna cosa, l'acceptaré de bon grat i sempre serà tinguda en compte.

Entrades més llegides